Καλό μου παιδί, ἂκουσε.

«Ἐγώ εἰμί σποδός καί γῆ», ἁμαρτωλός.

Χιλιάδες τ' ἂστρα τ' οὐρανοῦ

«Αἶνος τῷ Θεῷ ἐκ χοϊκῶν χειλέων προσάδεται, ἐπί τῇ θείᾳ μνήμη σου Προκόπιε, σύ γάρ ὢφθης ἀκραιφνής στρατιώτα τοῦ λόγου τῆς πίστεως».

Δέν θά ἦταν ὑπερβολή ἂν λέγαμε, ὃτι ὁλόκληρος σχεδόν ὁ Αὒγουστος εἶναι ἀφιερωμένος ἀπ' τήν Ἐκκλησία μας, πρός τιμήν τῆς Θεοτόκου.

Εἶναι ἀπίστευτο καί ὃμως ἀληθινό, ἀδελφοί μου. Μιά μικρή ὁμάδα ἀπό ἀγράμματους ψαράδες, ἀναδεικνύονται καί πάνσοφοι καί ἒνδοξοι.

Γιά τό Πνεῦμα τό Ἃγιον, τό ὁποῖο ὀνομάζουμε καί Παράκλητο, ὁ Χριστός μας, πολλές φορές μίλησε στούς μαθητές Του.