Άρθρα/Κείμενα

Διαβάστε τα άρθρα και τα κείμενα του Ουρανοπολίτη

 

Ἑμᾶς, πού τά χρόνια μᾶς βαραίνουν, ἀδελφοί μου, ξέρουμε τί θά πεῖ σκλαβιά καί δουλεία. Ζήσαμε σέ κάποια κατοχή, πού εὐτυχῶς δέν κράτησε πολλά χρόνια.

Μάθαμε στό σχολεῖο καί γιά τήν τουρκοκρατία, αὐτήν τήν ἀπαίσια σκλαβιά πού δυστυχῶς κράτησε αἰῶνες. Δέν σταύρωναν τούς Ἓλληνες, τούς Ἁγίους καί τούς Ἣρωες. Εἶχε ἂλλους τρόπους αὐτός ὁ τύραννος.

Χρόνια καί αἰῶνες, κατά τούς ὁποίους, ἀνεδείχθησαν οἱ Νεομάρτυρες Ἃγιοι. Ὃμοιοι, μέ τούς πρώτους αἰῶνες τοῦ Χριστιανισμοῦ, σέ διωγμούς καί βασανιστήρια.

Ἡ δίψα γιά ἐλευθερία ἧταν πολύ μεγάλη. Δίψα πού δημιουργοῦσε Ἁγίους καί Ἣρωες. Γιατί ἡ ἐλευθερία γιά νά φυτρώση καί νά μεγαλώσει δέν θέλει νερό, θέλει αἷμα. Καί τό αἷμα τους, τό δίνουν μόνο οἱ Ἃγιοι καί οἱ Ἣρωες. Αὐτοί ἂν τούς πεῖς «Σῶσε τήν ζωή σου, φύγε», σοῦ ἀπαντοῦν: «Ὓπαγε ὀπίσω μου σατανᾶ, εἶμαι τσομπάνος, καί δέν ἀφήνω τά πρόβατά μου στόν λύκο. Θά μέ φάει, ἲσως, καί θά πιεῖ τό αἷμα μου, θά μολυνθεῖ, ὃμως καί θά ψωφήσει, καί θά σωθοῦν τά πρόβατά μου.» Τό αἷμα πού θά τρέξει καί θά ποτίσει καί τήν γῆ καί τόν σπόρο τῆς ἐλευθερίας, θά μᾶς φέρει καί τό δένδρο, μέ τούς καρπούς του.

Δυό χιλιάδες χρόνια, ἂν τρέξουμε πίσω στήν ἱστορία, ἀδελφοί μου, θά δοῦμε πάλι τούς ἀνθρώπους νά προσμένουν κάποιον Μεγάλο Ἐλευθερωτή. Γιατί καί τότε οἱ λαοί καταπιεζόντουσταν τόσο ἀπό τόν Ρωμαϊκό ζυγό ὃσο καί ἀπό τά πάθη καί τήν ἁμαρτία.

Καί ὁ Μεγάλος Αὐτός Ἐλευθερωτής ἦρθε, ὂχι σέ κάποια ἀνάκτορα ἢ σέ μεγάλο ἀρχοντικό, ἀλλά σέ σπηλιά προβάτων καί ἀλόγων ζώων. Θά μποροῦσε νά στείλει τό μήνυμα τοῦ ἐρχομοῦ Του σέ ἒθνη καί λαούς, νά ἒρθει σάν Βασιλιάς Μεγάλος καί τρανός, καί νά συντάξει στρατό καί νά πολεμήσει. Νά κατατροπώσει κάθε ἐχθρό καί νά ἐγκαταστήσει τήν Βασιλεία Του πάνω στήν γῆ. Δέν ἦταν τέτοια ὃμως ἡ μεγάλη Βουλή, πού ἒφερε Αὐτόν τόν «Ἂγγελο» στήν γῆ μας.

Τό μήνυμα τοῦ ἐρχομοῦ Του τό ἒλαβαν οἱ λιγοστοί ποιμένες τῶν ἀλόγων ζώων, γιά νά τόν δοῦν στήν ἀγκαλιά τῆς Παρθένου Μαρίας, τῆς μητέρας Του, καί νά ἀκούσουν τούς χορούς τῶν Ἀγγέλων νά ψάλλουν τό: «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».

Ὁ ἐρχομός τοῦ Ἐλευθερωτή, ἀδελφοί μου, ἂλλαξε τήν ἱστορία τοῦ κόσμου, ἒφερε τήν εἰρήνη, μιά εἰρήνη πού δέν εἶναι τοῦ κόσμου τούτου. Εἶναι ἡ Εἰρήνη ἡ δική Του. Ἡ Εἰρήνη πού πηγάζει ἀπό τήν Βασιλεία Του. Γιά νά τήν ἀποκτήσουμε πρέπει πρώτα νά μποῦμε στήν Βασιλεία Του. Καί γιά νά μποῦμε στήν Βασιλεία Του, πρέπει πρώτα νά ζητᾶμε τήν Βασιλεία Του, καί ὃλα τά ἂλλα θά προστεθοῦν σέ μᾶς.

Ὁ κύριος σκοπός Του, ἀδελφοί μου, ἦταν νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τήν πνευματική σκλαβιά. Νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τά πάθη καί τίς κακίες μας. Ὁ ἐξωτερικός ἐχθρός δέν μπορεῖ νά ὑποδουλώσει τό πνεῦμα μας. Ὁ ἐξωτερικός ἐχθρός μπορεῖ νά σταυρώσει τό σῶμα μας. Ἐμεῖς ὃμως μποροῦμε, τό ἐλεύθερο πνεῦμα μας, νά τό παραδώσουμε στά χέρια τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Σήμερα ἀδελφοί μου, ἂν καί δέν εἲμαστε ἐλεύθεροι, γιατί ἂλλοι μᾶς ἐξουσιάζουν, ἀφοῦ μᾶς ἒχουν ἐξαγοράσει, καί δουλεύουμε γι' αὐτούς, δέν νοιώθουμε τήν δουλεία, καί δέν διψᾶμε γιά ἐλευθερία.

Οἱ πολλοί ἀπό μᾶς ἀδελφοί μου, δέν χαλᾶμε τό χουζούρι μας καί τίς βολές μας. Οἱ αὐτοκτονίες ἒχουν πληθύνει στίς μέρες μας, τό σπίτι τοῦ διπλανοῦ μας καίγεται ἀλλά τό δικό μας εἶναι ἀκόμα ἀνέπαφο καί μποροῦμε νά κοιμηθοῦμε «τόν ὓπνο τοῦ δικαίου».

Πρέπει νά νοιαστοῦμε γιά τόν διπλανό μας, ἀδελφοί μου, γιατί ὁ διπλανός μας θά νοιαστεῖ γιά μᾶς. Καί ἂν δέν τό κάνει αὐτός, θά νοιαστεῖ ὁ Θεός γιά μᾶς. Ἀκόμα καλλίτερα. Πρέπει κάτι νά κάνουμε γιά νά ξυπνήσουμε τόν Χριστό μέσα μας. Νά ἀγαπήσουμε τόν πλησίον μας σάν τόν ἑαυτό μας.
Νά γεννηθεῖ ὁ Χριστός στίς καρδιές μας, ἀδελφοί μου, ἂν καί δέν εἶναι χῶρος καθαρὸς στοὺς περισσοτέρους μας, ἀλλὰ καὶ στὸ σπήλαιο ὁ χῶρος δὲν ἦταν εὐωδιαστὸς ἀλλὰ παρεῖχε ζεστασιά πού ἒλειπε ἀπό τούς «ἀνθρώπους». Καί ἀπ' ἐκεῖ, ἀπ' τίς καρδιές μας, νά διώξει τά σκοτάδια τῆς κακίας καί τῶν παθῶν μας.

Νά ζητᾶμε πρῶτα τήν Βασιλεία Του, ἀδελφοί μου, γιατί «οἱ ἐκζητοῦντες τόν Κύριο οὐκ ἐλαττωθήσονται παντός ἀγαθοῦ


Ὁ Χριστός νά γεννηθεῖ στίς καρδιές μας, ἀδελφοί μου, καί νά μᾶς ἀναγεννήσει. Ἀμήν.