ΛΟΓΟΣ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΕΠΙ ΤΗ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΜΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΜΕΡΤΥΡΗ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΙΔΡΥΤΟΥ, ΚΤΙΤΩΡΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΜΟΝΩΝ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΤΩΝ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΟΥΛΙΤΣΑΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΚΑΡΤΕΡΗ

Μιά Θυσία

Σαράντα ἡμέρες εἶχαν κοντά τους τόν Χριστό.

Δέν πρόλαβαν νά ἡσυχάσουν οἱ ταλαίπωροι.

Μέσα στό μεγάλο γαλαξία τῶν Ἁγίων μας, ἀδελφοί μου, ξεχωρίζουμε τρεῖς μεγάλους φωστῆρες, πού θά λάμπουν στό στερέωμα ἕως συντελείας τῶν αἰώνων.

Ἡ Ἱστορία γράφει μόνο μιά φορά καί δέν ξεγράφει.

Κύλησε, ἀδελφοί μου, ἄλλος ἕνας χρόνος. Λέμε συχνά ὅτι: «τόν φορτωθήκαμε στήν πλάτη μας».