ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΘΕΟΦΑΝΙΑ
(22 ΙΟΥΛΙΟΥ 1925 / 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2013)
ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΗ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΟΥΛΙΤΣΑΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
Η Γερόντισσα Θεοφανία καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Αγίου Αθανασίου Πουλίτσας Κορινθίας, κατά κόσμον Κωνσταντίνα Κοσιώνη εγεννήθη την 22/7/1925 εις την Νεμέα Κορινθίας.
Εσπούδασε Οδοντιατρική και εξάσκησε το επάγγελμά της επί 35 χρόνια. Το οδοντιατρείο της ήταν ένα μικρό διαμερισματάκι στην οδό Φυλής, το οποίο χρησίμευε και σαν τόπος κατοικίας της.
Το ιατρείο της Ντίνας Κοσιώνη επισκέφθηκε ο Γέροντας Προκόπιος Μερτύρης για θεραπεία των δοντιών του. Ο Γέροντας διέκρινε την φλόγα της πίστεως που διακατείχε την Κωνσταντίνα Κοσιώνη και εις τον οποίο εξεδήλωσε την επιθυμία της να γίνει μοναχή όταν θα πάρει την σύνταξή της.
Η Γερόντισσα ήταν πολύ ελεήμων και δαπανούσε τα χρήματά της βοηθώντας τους συνανθρώπους της, με αποτέλεσμα να μην κάνει περιουσία και να μην αποταμιεύσει πολλά χρήματα.
Ηταν τόσο ελεήμων ώστε όταν αποφάσίσθηκε η ίδρυσις της Ιεράς Κοινοβιακής Μονής Αγίου Αθανασίου Πουλίτσας Κορινθίας υπό του Γέροντος Προκοπίου είχε εις χείρας της μόνο 500.000 δρχ (περίπου 1333€) και την γκαρσονιέρα στην οποία διέμενε και χρησιμοποιούσε σαν επαγγελματική στέγη όπως αναφέρθηκε προηγουμένως.
Όταν πήρε την σύνταξή της ανεχώρησε μαζί με άλλες υποψήφιες μοναχές και εγκαταβίωσε εις την Ιερά Μονή Αγίου Αθανασίου προς το τέλος του 1989. Την εποχή εκείνη μόνο ένα μέρος της βόρειας πτέρυγας είχε ανεγερθεί.
Μαζί με τον Γέροντα ξεκίνησαν ένα επίπονο και κοπιώδη αγώνα κάτω από πολύ σκληρές και μερικές φορές αντίξοες συνθήκες.
Γρήγορα ολοκληρώθηκε η ανέγερση της βόρειας πτέρυγας, ακολούθησε η ανέγερση του καθολικού της Ιεράς Μονής εις δόξα και τιμή του ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ του ΜΕΓΑΛΟΥ, η θεμελίωσις της Ιεράς Μονής ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΑΝΤΩΝ ΧΑΡΑ και τα υπόλοιπα έργα. Μέσα σε δεκαέξι περίπου χρόνια σχεδόν ολοκληρώθηκαν τα έργα των δύο Ιερών Μονών.
Τα λίγα χρήματα της Γερόντισσας, όλες οι αιματηρές οικονομίες του Γέροντος Προκοπίου οι συντάξεις και των δύο, μαζί με την βοήθεια των πνευματικών τέκνων του Γέροντος Προκοπίου και ευλαβών Χριστιανών, ενίσχυαν κάθε μήνα τα έργα της Ιεράς Μονής του Αγίου Αθανασίου και αργότερα της Ιεράς Μονής Παναγίας Πάντων Χαρά.
Η χαρά της Γερόντισσας ήταν μεγάλη όταν στις 27/10/2009 εκάρη Μεγαλόσχημη μοναχή υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κορίνθου Διονυσίου Δ'.
Περισσότερο από 30 χρόνια παρέμεινε πολύτιμος συνεργάτης και βοηθός του Γέροντα Προκοπίου και είχε την ευτυχία να δει πριν την κοίμησή της, την ολοκλήρωση των έργων των Ιερών Μονών που αποτέλεσαν και αποτελούν χωρίς ίχνος υπερβολής καταφύγιο χιλιάδων ψυχών.
Έτσι κτίσθηκαν τα Πνευματικά Φρούρια των δύο Ιερών Μονών του Αγίου Αθανασίου και της Παναγίας Πάντων Χαράς.
Εκεί συνέρευσαν και συρρέουν φτωχοί και πλούσιοι, Πανεπιστημιακοί καθηγητές αλλά και αγράμματοι, Στρατιωτικοί, Πολιτικοί, σπουδαίοι αθλητές, γνωστοί καλλιτέχνες, αλλά και άνθρωποι της βιοπάλης, πιστοί και άπιστοι, δίκαιοι και άδικοι, άνθρωποι πονεμένοι, άνθρωποι μέσα στα πάθη που ζητούσαν παρηγοριά και ανακούφιση, παιδιά με προβλήματα, παιδιά με εξάρτηση από ουσίες από ποτά και ότι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους.
Εκεί η αγάπη του Χριστού ένωσε και ενώνει όλους αυτούς τους ετερόκλητους ανθρώπους <<ίνα ώσι εν>>.
Εκει αποδεικνύεται η αξία και το έργο το πνευματικό κυρίως του μοναχισμού. Εκεί οι ψυχές των μοναχών, που με αυτοθυσία αγωνίζονται, έχοντας απαρνηθεί την παρηγοριά των εγκοσμίων αγαθών, γίνονται κερί που φωτίζει και ταυτόγχρονα αναλώνεται για χάρη του πλησίον.
Το έργο μεγάλο αλλά μεγάλοι και οι κίνδυνοι. Ο πονηρός ποτέ δεν σταμάτησε να επιβουλεύεται το έργο αυτό.
Η Γερόντισσα στάθηκε αταλάντευτη στο πλευρό του Γέροντα. Οι αρετές της Γερόντισσας που καλιεργούσε από τα νεανικά της χρόνια λαμπρύνθηκαν και έλαμψαν.
Εκτός από την ελεημοσύνη η Γερόντισσα είχε και άλλες αρετές που κρατούσε επιμελώς κρυμμένες. Στην αρχή μόνο πολύ κοντινοί της άνθρωποι μπορούσαν να τις αντιληφθούν αλλά σιγά – σιγά φανερώνονταν. Είναι αδύνατο να παραμείνει κρυμμένη πόλις <<επάνω όρους κειμένη>>.
Ήταν άνθρωπος προσευχής. Η αγάπη της για την Παναγία παροιμιώδης. ''ΜΑΝΟΥΛΑ'' την αποκαλούσε. Όταν μίλαγε για την Παναγία ή τον Χριστό τα γαλάζια μάτια της φωτίζονταν και πολλές φορές δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της.
Ήταν αφιλάργυρος. Από τα νεανικά της χρόνια μοίραζε ότι κέρδιζε και δεν είχε ποτέ χρήματα, παρά ελάχιστα.
Ήταν παρηγορητική προς τον πλησίον. Πολύς κόσμος πριν πάει στον Γέροντα την συμβουλεύονταν και προετοιμαζόταν πριν την εξομολόγηση.
Ήταν Μοναχή ανεξετάστου υπακοής. Ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε ακόμη και σε παρατηρήσεις άδικες που της έκανε ο Γέροντας, χάριν δοκιμασίας. Τις δεχόταν ταπεινά, έσκυβε το κεφάλι και έλεγε <<έσφαλα συγχωρήστε με Γέροντα>> .
Και φυσικά μέσα από αυτό το καμίνι δεν θα μπορούσε παρά να λειώσει η σκουριά και να φανεί αστραφτερό το χρυσάφι. Η αρετή της ταπεινοφροσύνης.
Μα και ο καλός Θεός για λόγους που Εκείνος γνωρίζει επέτρεψε πριν 13 περίπου χρόνια την δοκιμασία του καρκίνου. Μια δοκιμασία που την δέχτηκε χωρίς βαρυγκόμια και που της στοίχισε μια μαστεκτομή. Ίσως ήθελε η δούλη Του να ανέβει πνευματικά ακόμα ένα σκαλοπάτι ψηλότερα.
Η δεύτερη επίσκεψη του καρκίνου ήταν περισσότερο επιθετική. Όγκοι παρουσιάσθηκαν στο στήθος της και στο σώμα της. Η Γερόντισσα έπρεπε να πονάει φρικτά. Εδώ όμως φανερώθηκε και η δύναμις του Θεού. Η Γερόντισσα δεν πονούσε. Την ρώταγαν και έλεγε ότι δεν πονάει. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να το εξηγήσουν. Ήταν ένα πραγματικό θαύμα.
Το τέλος της Γερόντισσας ήταν Οσιακό. Από όλα τα μέρη συνέρευσαν τα πνευματικά της παιδιά για να πάρουν την ευχή της.
Την παραμονή του θανάτου της, ημέρα Σάββατο, κόσμος πολύς κατέφθασε στην Ιερά Μονή του Αγίου Αθανασίου για να την προλάβει ζωντανή. Η Γερόντισσα έπεσε σε κώμα και τα ξημερώματα της Κυριακής γύρω στις 03.00 παρέδωσε την ψυχούλα της στον Κύριο.
Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι η Γερόντισσα κοιμήθηκε ημέρα Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013 την ημέρα των γενεθλίων της Παναγίας μας. Αυτή την ημέρα διάλεξε η ''ΜΑΝΟΥΛΑ'' να καλέσει την Γερόντισσα κοντά της.
Είμαστε βέβαιοι ότι δια πρεσβειών της ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας ετοποθετήθη η ψυχούλα της υπό του ΚΥΡΙΟΥ εις «χώρα ζώντων, εν σκηναίς δικαίων και μετά των αγίων».