Μποροῦμε μέ τήν φαντασία μας, ἀδελφοί μου, νά συγκεντρώσουμε ὃλα τά πλούτη τῆς γῆς. Πόσο χρυσάφι, πόσα διαμάντια, πόσα μαργαριτάρια, καί πόσα ἂλλα τιμαλφῆ. Πόσα ἀπό αὐτά βρίσκονται στά χέρια τῶν ἀνθρώπων καί πόσα στά βάθη τῆς γῆς καί τῆς θάλασσας.Ὃσα κι' ἂν εἶναι μποροῦν νά ἀξιολογηθοῦν καί νά μετρηθοῦν. Κι' ἂν ἢθελε ὁ ἂνθρωπος νά τά χρησιμοποιήσει προσωπικά, γιά τόν ἑαυτό του, δέν θά πρόφταινε νά ξοδέψει παρά ἓνα ἐλάχιστο ποσοστό ἀπό αὐτήν τήν μεγάλη τήν ἀνεξάντλητη περιουσία. Θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὃτι ξεπερνάει πολύ τήν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου. Τοῦ χοϊκοῦ ἀνθρώπου.
Πόσοι ἂνθρωποι δέν πασχίζουν νά ἀποκτήσουν ὃμοια πλούτη; Οἱ ἂνθρωποι αὐτοί, στήν παραβολή τοῦ Κυρίου ὀνομάστηκαν ἂφρωνες. Ἓνας φανερός καί σοβαρός λόγος εἶναι ὃτι αὐτοί ἀργά ἢ γρήγορα θά φύγουν γιά τήν ἂλλη ζωή καί τίποτα δέν θά πάρουν μαζί τους ἀπό αὐτά. Ματαιότης ματαιοτήτων.
Ἐάν οἱ ἐνασχολήσεις μας εἶναι μάταιες, ἀδελφοί μου, γιατί ζοῦμε; Ἐάν τά πάντα ματαιότης, ποιό τό νόημα τῆς ζωῆς; Ἓνας χοϊκός ἂνθρωπος δέν ἒχει πράγματι νόημα νά ζεῖ. Ὁ ἂνθρωπος δέν εἶναι σῶμα μόνο ἀλλά σῶμα καί ψυχή. Ὃσο δέν ἐνδιαφέρεται γιά τήν ψυχή του, ἀλλά μόνο γιά τό σῶμα, τά πάντα ματαιότης. Ἐάν κάνει καί κάτι γιά τήν ψυχή του, αὐτό θά μείνει στούς αἰῶνες γιατί καί ἡ ψυχή του εἶναι αἰώνια.
Ὁ Θεός πέθανε ὡς ἂνθρωπος γιά νά σώσει τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Μέ τό αἷμα Του τροφοδοτεῖ καί ἀθανατίζει τήν ψυχή μας. Γίνεται μέσω τοῦ σώματός μας ἀλλά ὂχι γιά τό σῶμα μας. Ἡ ψυχή μας εἶναι αἰώνια καί ἀθάνατη καί δέν μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τίποτα ἀπό τά φθαρτά καί τά πρόσκαιρα. Ἡ ζωή μας ἒχει νόημα ἄν ζοῦμε γιά τήν ψυχή μας καί εἶναι ἀνόητη ἡ ζωή μας, ἂν ζοῦμε γιά νά φᾶμε καί νά πιοῦμε.
Ὁ Ἃγιος Κοσμάς ὁ Αἰτωλός μᾶς λέει: «Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζεται». Ψυχή καί Χριστός σημαίνει ψυχή στόν Παράδεισο. Ψυχή χωρίς Χριστό σημαίνει ψυχή στήν κόλαση. Δέν μποροῦμε νά ὑπηρετοῦμε δύο Κυρίους ἀδελφοί μου, καί Θεό καί Μαμωνά.
Νά ὑπηρετήσουμε τήν ψυχή μας, σημαίνει νά ὑπηρετήσουμε τόν Θεό, πού τήν ἒφτιαξε κατ' εἰκόνα καί ὁμοίωσή Του. Μόνο στόν ἂνθρωπο, ὁ Θεός ἐνεφύσησε πνοήν ζωῆς, καί τόν μετέτρεψε «εἰς ψυχήν ζῶσαν». Εάν ὁ Θεός εἶναι ἂπειρος καί ἓνα κοματάκι Του εἶναι ἂπειρο. Δηλαδή ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Καί ἂπειρη καί ἂφθαρτη. Δέν μετριέται ἡ ἀξία τῆς ψυχῆς ἀδελφοί μου. Ἐάν συγκρίνουμε τά ἑκατό χρόνια τῆς ζωῆς μας (ἐάν εἶναι ἑκατό) μέ μιά στιγμή τοῦ χρόνου, ἡ διαφορά εἶναι πολύ μεγάλη. Ἐάν πάλι συγκρίνουμε τά ἑκατό χρόνια μέ τήν αἰωνιότητα θά βροῦμε τήν διαφορά πολύ μεγαλύτερη. Εἲμαστε κάτω ἀπό τήν ἐπήρεια τοῦ φθαρτοῦ ὑλικοῦ σώματός μας. Ἀλλά ποιός δέν ξεχωρίζει τίς αἰσθήσεις τοῦ σώματος του ἀπό τά ψυχικά αἰσθήματα; Ποιός δέν ξεχωρίζει τούς φθόγγους τῶν λέξεων ἀπό τό νόημά τους;
Ἂς προσευχηθοῦμε, ἀδελφοί μου, τήν προσευχή δέν τήν κάνει τό σῶμα, τά ὑλικά κύτταρα καί τό κρέας. Ἡ προσευχή γίνεται μέ τήν ψυχή μας καί ἀπό τήν ψυχή μας. Ἂς κάνουμε μιά ἀγαθοεργία ἀδελφοί μου. Ἡ ἀγαθοεργία δέν γίνεται ἀπό τό σαρκικό σῶμα μας, ἀλλά ἀπό τήν θεϊκή ψυχή μας. Διότι, ἀδελφοί μου, «τίς ἀγαθός εἰμί εἷς ὁ Θεός».
Ἂς εἶναι ἡ ψυχή μας σέ δράση ἀδελφοί μου. Δεῖξε μου τήν πίστη σου ἀπό τά ἒργα σου. Δηλαδή δεῖξε μου ἂν εἶναι ζωντανή ἡ ψυχή σου, ἢ πόσο ζωντανή εἶναι ἡ ψυχή σου.
Ψυχή πού δέν προσεύχεται εἶναι νεκρή. Ἂς ἐνεργοποιήσουμε τήν ψυχή μας, ἀδελφοί μου. Ἂς τήν κρατᾶμαι ζωντανή. Εἶναι ἀνεκτίμητη.