πρό κατά καί μετά τήν ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ
Μεγάλη ἡ ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ἀδελφοί μου, καί γιά τήν Ἐκκλησία καί ὅλους τούς πιστούς, ξεχωριστά. Μᾶς μιλάει γιά τίς δωρεές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ τρίτου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Ἀπό τήν ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας, διαβάζουμε:
«Πάντα χορηγεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Βρύει προφητείας, Ἱερέας τελειοῖ, ἀγραμμάτους σοφίαν ἐδίδαξεν, ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν. Ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας. Ὁμοούσιε καί ὁμόθρονε τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ, Παράκλητε, δόξα Σοι».
Ὁ Πατήρ καί ὁ Υἱός εἶναι, ὅπως βλέπουμε ἀδελφοί μου, ὁμόθρονοι μέ τό Ἅγιον Πνεῦμα. Εἶναι ἡ Ἁγία Τριάδα μας.
Ὅλη ἡ φύση, ὁρατή καί ἀόρατος, εἶναι κτίσμα. Ἀκόμα καί οἱ Ἄγγελοι καί Ἀρχάγγελοι, πού εἶναι ἀόρατοι στά μάτια μας, εἶναι κτίσματα. Ὅμως ὁ Ἕνας καί τρισυπόστατος Θεός μας εἶναι ὁ Κτίστης πάντων τῶν δημιουργημάτων Του.
Αἰρετικοί καί ἄλλοι πλανεμένοι, μπορεῖ νά διδάσκουν ὅτι τό Πνεῦμα τό Ἅγιον εἶναι κτῖσμα. Ἐμεῖς ὅμως ἀδελφοί μου, μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς μας, βλέπουμε τήν Ἁγία Τριάδα κατά τήν βάπτιση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί δέν μποροῦμε νά ὁνομάσουμε κτίσμα, κανένα ἀπό τά τρία Πρόσωπα τοῦ μοναδικοῦ καί Τρισυπόστατου Θεοῦ μας.
«Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον βρύει προφητείας». Στό ΠΙΣΤΕΥΩ μας λέμε γιά τό Πνεῦμα τό Ἅγιον: «τό λαλῆσαν διά τῶν Προφητῶν». Χιλιάδες χρόνια πρίν γεννηθεῖ ὁ Κύριός μας, οἱ Προφῆτες διά τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, ἔβλεπαν καί προεφήτευαν, τήν γέννηση, τήν ζωή καί τά πάθη τοῦ Κυρίου μας.
Τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, Αὐτό τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, σάν φλόγες κατέβηκε στά κεφάλια τῶν μαθητῶν, καί «ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξε». Τί ἦταν ἀλήθεια ὁ Πέτρος καί ὁ Ἀνδρέας, ὁ Ἰωάννης καί ὁ Ἰάκωβος; Ἀγράμματοι ψαράδες ἦταν! Καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον τί ἔκανε; Τούς ἔκανε πάνσοφους. «Ὁ Πανσόφους τούς ἁλιεῖς ἀναδείξας». Μπροστά τους, οἱ σοφοί τοῦ κόσμου ἔμοιαζαν ἄσοφοι καί μωροί.
Ἀλλά δέν εἶναι μόνον οἱ Ἀπόστολοι πού, τότε, δέχτηκαν τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὅλες τίς ἐποχές, μέχρι σήμερα καί μέχρι τήν συντέλεια τοῦ κόσμου, αὐτό τό Ἅγιον Πνεῦμα «εἰς ἀγραμμάτους σοφίαν ἐδίδαξεν» καί δέν θά πάψει νά διδάσκει. Πώς ἔγινε ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη Πάνσοφος; Καί ποιός Ἅγιος δέν ἔχει τήν σοφία του ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα;
Ὅλα τά πανεπιστήμια, ἀδελφοί μου, δέν μποροῦν νά δώσουν σέ ἕναν ἄνθρωπο, τήν ἀληθινή σοφία, πού πηγάζει ἀπό τόν Θεό.
Πολύ ὠραῖα τονίζει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «Διά τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, Ἱερέων βλέπομεν χορούς, διδασκάλων ἔχομεν τάγματα. Εἰ μή, Πνεῦμα ἦν Ἅγιον ποιμένες καί διδάσκαλοι ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ οὐκ ἄν ἦσαν».
Αὐτό τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, εἶναι πού τελεῖ ὅλα τά Μυστήρια, διά τῶν Ἱερέων καί Ἀρχιερέων. Τό Μυστήριον τοῦ Βαπτίσματος καί Χρίσματος, τῆς Μετανοίας καί Θείας Εὐχαριστίας, Γάμου καί Εὐχελαίου, καθώς καί τῆς Ἱερωσύνης. Αὐτό τό Πνεῦμα τό Ἅγιον συγκροτεῖ καί στερεώνει τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας. Κατευθύνει καί θέτει τήν σφραγίδα Του εἰς τάς Οἰκουμενικάς Συνόδους. Τήν κάνει δυνατή καί ἀήττητο ἀπό ὁρατούς καί ἀοράτους ἐχθρούς.
Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον εἶναι ὁ Ἀγαθός Παράκλητος, ὁ ἐνισχυτής καί παρήγορος κάθε Χριστιανοῦ σέ ὧρες θλίψεως, πόνου, πειρασμοῦ δοκιμασίας καί κάθε δυσκολίας.
Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον «πάντα χορηγεῖ», χορηγεῖ πᾶν «δώρημα τέλειον Ἄνωθεν» καί μαζί μέ τόν ὑμνογράφον ἀναφωνοῦμε: «Παράκλητε δόξα Σοι».
Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό Πνεῦμα τῆς Πεντηκοστῆς, δόξα Σοι!