Ἀδελφοί μου, ἀπό τήν 1η Φεβρουαρίου μπαίνουμε στό Ἱερό καί κατανυκτικό Τριώδιο.
Θά ἒχουμε τήν εὐκαιρία, ἂλλη μία φορά νά ἀκούσουμε καί νά ζητήσουμε ἀπό τόν Κύριό μας: «τῆς μετανοίας ἂνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα». Δέν ζητᾶμε ὑλικά ἀγαθά, ἀδελφοί μου, δέν ζητᾶμε νά γίνουμε καλά ἀπό κάποια ἀρρώστια.
Ἀναγνωρίζουμε ὃτι πρέπει νά ἀλλάξουμε ζωή, νά ἀλλάξουμε τρόπο σκέψης. Βλέπουμε ὃτι δέν εἲμαστε καλοί στά μάτια τοῦ Θεοῦ, δέν μποροῦμε νά προβάλλουμε δικαιολογίες. «Οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν Σου πᾶς ζῶν».
Σέ ὃποιο πνευματικό χάλι κι' ἂν βρισκόμαστε τό φταίξιμο εἶναι δικό μας. Τό ἀναγνωρίζω, ἀλλά πῶς θά ἀλλάξω; «Τῆς μετανοίας ἂνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα». Χρειάζομαι μετάνοια, πού και αὐτή εἶναι Θεῖο Δῶρο. Γι' αὐτό Κύριέ μου, « Τῆς μετανοίας ἂνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα».
Εἶναι Ζωοδότης, διότι δίνει ζωή στό ὑλικό μας σῶμα. Ἀλλά τό ὑλικό μας σῶμα δέν εἶναι μιά μηχανή, ἀδελφοί μου. Ἒχουμε καί αἰσθήσεις ἀλλά ἒχουμε καί ποικίλα αἰσθήματα. Ἒχουμε καρδιά πού κυκλοφορεῖ τό αἷμα καί μεταφέρει τό ὀξυγόνο καί τίς θρεπτικές οὐσίες σέ ὃλο τό σῶμα μας. Ἒχουμε ὃμως καί «καρδιά» πού ἐκφράζει ἀγάπη γιά τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους.
Καί τήν μετάνοια, πρέπει ἀδελφοί μου, νά τήν ζητήσουμε μέ τήν καρδιά μας καί ὂχι μέ τά χείλη. Τά χείλη εἶναι ἡ μηχανή πού πρέπει νά τήν βάλει μπροστά ὁ καρδιακός ἂνθρωπος.
Ὁ Χριστός εἶπε: «Ἐγώ ἦλθον ἳνα ζωήν ἒχωσι καί περισσόν ἒχωσι» (Ἰω. ι΄ 10). Γιά ποιούς μιλάει ἀδελφοί μου ὁ Χριστός; Μιλάει ἀσφαλῶς γιά μᾶς τούς Χριστιανούς. Ὂχι τούς ἀναμάρτητους καί τέλειους ἀλλά τούς ἁμαρτωλούς καί μετανοημένους. Γιά μᾶς πού ἒχουμε κάνει (ἂν ἒχουμε κάνει) τήν καρδιά μας φάτνη ἀλόγων ζώων, ἓτοιμη νά δεχτεῖ τόν Χριστό.
Ἐγώ ἀδελφοί μου, δέν ξέρω ἂν ἒχω κάνει τήν καρδιά μου φάτνη ἀλόγων ζώων ἢ ζούγκλα ἂγριων θηρίων. Εὐχηθεῖτε μου νά ἀνήκω στούς πρώτους καί νά ἀξιωθῶ τοῦ Θείου Δώρου τῆς ἀληθινῆς καί συνεχοῦς μετανοίας.
Ἂς εἶναι ἀδελφοί μου τό φετεινό Τριώδιο νά μᾶς βρεῖ μέ τίς Πύλες τῆς Μετανοίας ἀνοιχτές. Ἀμήν .