Δίναμε καί παίρναμε, ἀδελφοί μου, εὐχές γιά τό νέο ἒτος 2014, μόλις χθές θά ἒλεγα. Τώρα, πάει ὁ παλιός ὁ χρόνος. Νέες τώρα εὐχές γιά τόν «νέο χρόνο» 2015. Ἒχουμε ἄραγε κάνει ἀπολογισμό, πόσα εἶναι τά κέρδη μας καί πόση ἡ ζημιά μας γιά τόν χρόνο πού πέρασε;
Τά χρόνια περνοῦν ἓνα-ἓνα καί δέν μᾶς πολυφαίνονται. Βέβαια ἂν κοιτάξουμε πέντε χρόνια πίσω, δέκα χρόνια πίσω ἢ καί περισσότερο, τότε σίγουρα θά βροῦμε μεγάλες ἀλλαγές.
Ἒχουμε ἑσωτερικές καί ἐξωτερικές ἀλλαγές. Ἀλλάζει τό σῶμα μας ἀλλά καί ἡ «ψυχή» μας. Ἀλλάζουν οἱ σκέψεις μας καί τά συναισθήματά μας. Ἀλλάζει καί τό περιβάλλον μας. Ἂλλο σπίτι, ἂλλο αὐτοκίνητο, ἂλλοι ἂνθρωποι στό περιβάλλον μου. Ἂλλος τόπος, ἂλλοι δρόμοι, ἂλλα σπίτια.
Ἐμᾶς ἀδελφοί μου, μᾶς ἀφορᾶ ὁ ἀπολογισμός τῆς πνευματικῆς μας ὠφέλειας ἢ ζημιᾶς. Βεβαίως καί σάν ἒμπορος ἀλλά καί σάν ἁπλός πολίτης καί οἰκογενειάρχης, πρέπει νά δῶ πώς πάω μέ τά οἰκονομικά μου, στήν δουλειά μου στό σπίτι μου κλπ.
Ὁ χρόνος κυλᾶ καί ὃλα σχετίζονται μέ τόν χρόνο. Τό πιό σπουδαῖο: πότε θά πληρωθῶ, ἂν δουλεύω. Γιατί ἡ ἀνεργία εἶναι μεγάλη, καί τότε λέμε: πότε θά πιάσω δουλειά. Πότε θά γίνω καλά ἂν εἶμαι ἂρρωστος. Τά ταξείδια μας οἱ σπουδές μας, τά πάντα μέσα στόν χρόνο πραγματοποιοῦνται.
Ἐφόσον ζοῦμε ἀδελφοί μου, μέσα στόν χρόνο θά καλλιεργήσουμε καί τήν ψυχή μας καί τόν πνευματικό μας κόσμο. «Ἂνω σχῶμεν τάς καρδίας». Μέ τήν καρδιά θά βροῦμε τόν Θεό. Ὁ Θεός δέν χωράει στό μυαλό τοῦ ἀνθρώπου. Χωράει ὃμως στήν καρδιά του. Γι' αὐτό καί οἱ ἂνθρωποι πού πᾶνε στήν Ἐκκλησία εἶναι «καρδιακοί» καί ὂχι «διανοητικοί». Ὁ «κουτός» ἂνθρωπος πού πάει στήν Ἐκκλησία εἶναι ἀνώτερος ἀπό τόν «ἒξυπνο» πού δέν πάει. Ἐδῶ ταιριάζει: «ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν εἶναι γιά τούς πτωχούς τῷ πνεύματι». Εἶναι δηλαδή γιά τούς καλοπροαίρετους καί ὂχι γιά τούς ἑγωϊστές καί πονηρούς.
Ἡ οἰκονομική κρίση σ' αὐτούς τούς τελευταίους ὀφείλεται. Σ' αὐτούς πού εἶναι μακρυά ἀπό τήν Ἐκκλησία, μακρυά ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, μακρυά ἀπό τήν λογική. Εἶναι ἑγωϊστές, δηλαδή ἑωσφορικοί καί πονηροί, δηλαδή δαιμονικοί.
Ὁ χρόνος, ἀδελφοί μου, ἂς εἶναι μέ τό μέρος μας. Καί θά εἶναι μέ τό μέρος μας, ἂν εἲμαστε κοντά στήν Ἐκκλησία καί τόν Χριστό μας. Διότι δύο πράγματα μᾶς χρειάζονται, σύμφωνα μέ τόν Ἃγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό: Χριστός καί ψυχή.
Τά πλούτη τί νά τά κάνω ἀφοῦ μπορεῖ νά τά χάσω σέ μιά στιγμή καί μάλιστα χάνοντας καί τόν χρόνο πού σπατάλησα γιά νά τά μαζέψω. « Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καί ἐπείνασαν οἱ δέ ἐκζητοῦντες τόν Κύριο οὐκ ἐλλαττωθήσονται παντός ἀγαθοῦ».
Καί ἓνα κομμάτι ψωμί νά μήν ἒχει, ἀδελφοί μου, δέν ζημιώνεται ὁ ἂνθρωπος, πού ξέρει ὃτι, δέν ζεῖ μόνο μέ τό ψωμί καί τήν ὑλική τροφή, ἀλλά μέ κάθε λόγο ἐξερχόμενο ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Χριστός μποροῦσε νά κάνει τίς πέτρες ψωμιά καί ἀφράτες φρανζολίτσες. Δέν τό ἒκανε ὃμως, ἂν καί εἶχαν περάσει σαράντα μέρες χωρίς νά φάει καί νά πιεῖ τίποτε.
Ὁ νέος χρόνος ἀδελφοί μου, νά μᾶς βρεῖ νά ἐπιδιώκουμε τά πνευματικά πού θά ἁγιάσουν τήν ψυχή μας. Καί αὐτά τά βρίσκουμε κυρίως μέσα στήν Ἐκκλησία, ἢ καλλίτερα μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία, ὃπου οἱ προσευχές τά τροπάρια καί οἱ ψαλμοί ἀναμορφώνουν τήν ψυχή μας, καί ὃπου τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας, μᾶς θεοποιεῖ γιατί μᾶς κάνει σύσσωμους καί σύναιμούς Του.
Ἂνω σχῶμεν τάς καρδίας ἀδελφοί μου, πάνω ἀπό τά γήϊνα, πάνω ἀπό τόν ὑλικό κόσμο μας, τόσο τοπικά ὃσο καί χρονικά.
Αὐτός ὁ χρόνος ἂς εἶναι ἀκόμα πιό ἐπικοδομητικός πρῶτα στήν ψυχή μας πού εἶναι πέραν χώρου καί χρόνου, καί σίγουρα θά ἐπιφέρει καί πολλά ἀγαθά στήν πρόσκαιρη καί εὐλογημένη παρούσα ζωή μας.