Η Aγία Σκέπη και το έπος του ‘40

Σταθμός στήν παγκόσμια ἱστορία τό ἔπος τοῦ 1940. Οἱ μεγάλες δυνάμεις ντροπιάζονται ἀπό μιά χούφτα Ἑλλήνων, ἀδελφοί μου. Οἱ Ἰταλοί πρῶτοι ἔσπασαν τά μούτρα τους, στίς 28 Ὀκτωβρίου 1940. Πίστευαν ὅτι ἡ ὑπεροχή τῶν ὅπλων καί ἡ ἀριθμητική τους δύναμη θά ὑπερίσχυε τῶν Ἑλληνικῶν δυνάμεων. Θά ἔκαναν μιά βόλτα καί θά ἔπιναν τόν καφέ τους στίς πλατεῖες τῆς Ἀθήνας.
Οἱ ἀριθμητικές τους πράξεις καί ἡ τετράγωνη λογική τους, ἀπεδείχθησαν λανθασμένες. Γιατί οἱ Ἕλληνες ἔχουμε σάν ὅπλα, πρῶτα τήν Πίστη μας, καί τό Δίκαιο πού τό προστατεύει ὁ Θεός, καί «εἰ ὁ Θεός μεθ' ἡμῶν, οὐδείς καθ' ἡμῶν».

«Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσάν με καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς».
Πολύ συμαντικό καί φανερό ρόλο ἔπαιξε ἡ προστασία, ἡ σκέπη τῆς Παναγίας μας, τόσο στό στρατό μας ὅσο καί στόν ἄμαχο πληθυσμό.
Ἡ πίστη μας πρός τόν Χριστό μας καί τήν Παναγία μας, ἀλλά καί ἡ ἀγάπη πρός τήν πατρίδα μας, εἶναι ἀκαταμάχητα ὅπλα. Γινόμαστε ἥρωες καί μεγαλουργοῦμε. Ὁδηγοῦμε τό ἔθνος μας σέ ὕψος δόξης καί ἀφθάστου μεγαλείου. Μποροῦμε νά ποῦμε μαζί μέ τόν Εὐαγγελιστή μας: «Αὕτη ἐστίν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν». (Α΄ Ἰωάν. ε΄ 4).
Ὁ βασιλιᾶς τότε, φώναζε: «Ἕλληνες, ὁ Θεός εἶναι μαζί μας». Ὁ κυβερνήτης διαβεβαίωνε: «Θά νικήσωμεν διότι ἔχομεν τόν Θεόν παρά τό πλευρόν μας». Ὁ Ἀρχιστράτηγος διασάλπιζε: «Ἡ Παναγία μας, ἡ ὑπέρμαχος στρατηγός, μᾶς σκέπει καί συμπολεμεῖ μαζί μας». Στρατιῶτες καί ἀξιωματικοί, αὐτά τά ἴδια, ἔγραφαν στά σπίτια τους.
Ποιός δέν ἔχει ἀκούσει, ἀδελφοί μου, τό συγκινητικό, πολύ γνωστό καί ἀγαπητό τραγούδι τῆς μακαριστῆς Σοφίας Βέμπω: «Παιδιά, τῆς Ἑλλάδας παιδιά, στήν γλυκιά Παναγιά προσευχόμαστε ὅλες, ν'ἄρθετε ξανά.»

Καί σήμερα, τὄχουμε πεῖ: Εἴμαστε ὑπό κατοχή. Ποιός δέν τό βλέπει; Ὅλες οἱ τράπεζες εἶναι γεμᾶτες! Ἀπό χρέη!! Ἔχουμε κρίση, ἀλλά πρῶτα κρίση πνευματική. Μᾶς στεροῦν τούς μισθούς μας καί τίς συντάξεις μας, τόν κόπο μας δηλαδή, τόν ἰδρώτα μας και τό αἷμα μας.
Ἀλλά ἀδελφοί μου, ἔχουμε ἐπιστρέψει στόν Θεό; Ἀφιερώνουμε μία ὥρα τήν ἐβδομάδα στόν Θεό; Στήν ἐκκλησία μας; Μαζευόμαστε στό σπίτι μας, στήν ἐστία μας; Μήπως προτιμᾶμε τήν καφετέρια ἤ ἄλλους χώρους ὅπου μόνο δαιμόνια χορεύουν καί κυριαρχοῦν καί ἡ ἀπουσία τοῦ Θεοῦ, τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι αἰσθητή!
Τό σπίτι μας πρέπει νά γίνει Ἐκκλησία, πρέπει νά εἶναι Ἐκκλησία. Νά διαβάσω ἕνα πνευματικό βιβλίο, νά πλέξω νά κεντήσω. Νά καλέσω ἕναν πνευματικό ἄνθρωπο νά μᾶς μιλήσει γιά τόν Θεό, γιά τήν πίστη μας, πού θαυματουργεῖ καί θριαμβεύει ἐπάνω στίς δυνάμεις τοῦ κακοῦ πνεύματος.
Σήμερα τά θέλουμε ὅλα ἔτοιμα. Νά μήν κουραστοῦμε νά μήν δουλέψουμε. Ἀλλά: «Ἀργία μήτηρ πάσης κακίας». Ἕνα πνευματικό βιβλίο, δέν ἀνοίγω. Εἶναι κόπος διανοητικός. Μέ φέρνει ὅμως κοντά στήν βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, στήν ἀληθινή χαρά καί εὐδαιμονία. Μπαίνω κάτω ἀπό τήν σκέπη τῆς Παναγιᾶς μας. Αὐτό εἶναι καί τό ζητούμενο: ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ὅλα τά ἄλλα θά προστεθοῦν. Ὄχι νά ζητῶ ὅλα τά ἄλλα, τά πρόσκαιρα, τά φθαρτά καί ὑλικά καί νά ἀδιαφορῶ γιά τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Γιατί ἔτσι φτάνω στήν πνευματική καί κοινωνική καί οἰκονομική κρίση.

Ἔτσι ἔχω φτάσει στήν δικαία κρίση τοῦ Θεοῦ. Νά ζητήσουμε, τώρα, τό ἔλεός Του, νά Τόν παρακαλέσουμε νά μᾶς δώσει πίστη περισσότερη, καί ἐπιθυμία νά βρεθοῦμε καί νά ζήσουμε, στήν Βασιλεία Του. Καί ὅτι ἄλλο ἔχουμε ἀνάγκη θά μᾶς τό δώσει καί χωρίς νά τοῦ τό ζητήσουμε.
Τήν 25ην Μαρτίου ἡ πίστη μας μᾶς ἔβαλε κάτω ἀπό τήν σκέπη τῆς Παναγιᾶς μας καί μέ τόν ἀγώνα μας «ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος» ἐλευθερωθήκαμε ἀπό τόν βάρβαρο καί αἱμοβόρο ζυγό τοῦ Τούρκου. Ἐπειδή κάποιοι ἴσως δέν ξέρουν, θυμίζω: τσιγκελώματα, παλουκώματα, παιδομαζώματα καί χίλια δυό ἄλλα πού δέν εἶναι τῆς ὥρας νά ἀναφέρουμε.
Τήν 28ην Ὀκτωβρίου, πάλι ἡ πίστη μας μᾶς ἔβαλε κάτω ἀπό τήν σκέπη τῆς Παναγιᾶς μας, ὅπου γράψαμε ἱστορία ὥστε, ξένοι παρατηρητές, νά λένε ὅτι: «οἱ Ἕλληνες δέν πολεμοῦν σάν ἥρωες ἀλλά οἱ ἥρωες πολεμοῦν σάν Ἕλληνες».

Νά μήν ξεχνᾶμε τήν πίστη μας, ἀδελφοί μου. Νά μήν τήν ἀφήνουμε χωρίς τροφή, γιατί θά ἀτροφήσει. Νά κουνᾶμε τά χεράκια μας καί τά ποδαράκια μας γιά νά μήν μείνουνμε γιά πολύ μέσα σ' αὐτήν τήν δικαία κρίση. Νά τῆς ἀφαιρέσουμε αὐτό τό «δικαία». Καί ἡ Παναγιά νά ἀπλώσει πάλι πάνω μας τήν Σκέπη Της, ὥστε: Ὁ πρόεδρος πάλι, νά φωνάζει: «Ἕλληνες, ὁ Θεός εἶναι μαζί μας». Ὁ κυβερνήτης νά διαβεβαιώνει: «Θά νικήσωμεν διότι ἔχομεν τόν Θεόν παρά τό πλευρόν μας». Ὁ Ἀρχιστράτηγος νά διασαλπίζει: «Ἡ Παναγία μας, ἡ ὑπέρμαχος στρατηγός, μᾶς σκέπει καί συμπολεμεῖ μαζί μας». Στρατιῶτες καί ἀξιωματικοί, καί ὅλοι οἱ πολίτες αὐτά τά ἴδια, νά βροντοφωνάζουν στούς ἐχθρούς τῆς πατρίδας μας καί τοῦ Ἔθνους μας, τούς ἔσω καί τούς ἔξω.